‘In de winter stuur ik een leuke sneeuwfoto’
Voor Jeanette Kraan-Spanjersberg (61 jaar) is haar betrokkenheid bij het sponsorprogramma van Red een Kind een zegen. Ze geeft graag, maar voor haar draait het vooral om het contact met haar sponsorkind: “Ik wil haar laten weten dat Jezus van haar houdt – ze is het waard.”
Zittend aan haar keukentafel in haar huis in Ermelo pakt Jeanette haar map met brieven en foto’s erbij. Enthousiast laat ze foto’s zien van Jean de Dieu; een (inmiddels) tiener uit Rwanda. Hij is het eerste sponsorkind dat ze via Red een Kind is gaan sponsoren. Ze legt zeven foto’s op een rij, want het dorpsprogramma duurt zeven jaar. “Afgelopen kerstmis kreeg ik een brief van hem. Hij schreef dat het project tot een einde kwam omdat zijn ouders nu zelf voor hem en de rest van het gezin kunnen zorgen. Dat was het mooiste kerstcadeau dat ik kreeg. Dat dit gezin nu zelfredzaam is, is alles waard.”
Verrijkend
Jeanette, die in de gehandicaptenzorg werkt, is getrouwd en heeft twee volwassen dochters en is oma van twee kleinkinderen – met een derde op komst. Haar gezin was de reden dat ze jaren geleden begon met kindsponsoring. “We vonden het belangrijk om onze dochters bij te brengen dat het niet vanzelfsprekend is dat je een dak boven je hoofd hebt. Kindsponsoring is hiervoor een mooie manier.” Haar kinderen zijn inmiddels volwassenen, maar ze is nooit gestopt met sponsoren: “Het is verrijkend om te doen. Ik heb altijd belangstelling gehad voor andere culturen. Al in mijn vroege jeugd keek ik naar de actualiteitenrubriek Kenmerk. Het programma ging over maatschappelijke en sociale onderwerpen en had een kerkelijke grondslag. Ik denk dat toen mijn interesse is gewekt voor het omzien naar je naasten. Ook ben ik altijd betrokken bij kinderen. Door mijn eigen pestverleden weet ik hoe het is om te worden buitengesloten en daarom zet ik me graag in voor degenen die het zo hard nodig hebben.”
Acht jaar geleden maakte Jeanette kennis met Red een Kind. “Ik heb altijd kinderen gesponsord via andere organisaties, maar toen ik hoorde over het dorpsprogramma van Red een Kind werd ik enorm enthousiast. Door mijn werk in de gehandicaptenzorg ben ik me er extra van bewust dat iedereen gezien moet worden. Doordat het hele dorp bij het programma is betrokken, wordt niemand overgeslagen. Het doel is dat alle gezinnen zelfstandig verder kunnen en dat is een prachtige manier waarop veel zegen rust.”
Een foto
Jeanette vertelt dat ze jaren geleden verschillende teksten las van de kinderen die gesponsord konden worden. “Bij de foto van Jean de Dieu stond geschreven dat hij op sommige dagen niet eens één maaltijd per dag at. Dat raakte mij enorm en daarom koos ik voor hem. Inmiddels hebben we een nieuw sponsorkind: Paella uit Burundi, die ze ook zelf heeft uitgekozen. “Ik zag een foto van een klein meisje dat verlegen naar de camera keek. Het was geen vrolijke foto, en daarom koos ik voor haar; ik wil Jezus’ licht in haar leven laten schijnen.” Red een Kind besloot vanaf januari 2025 geen sponsorkinderen meer op de website te tonen om hen te beschermen tegen discriminatie. “Hoewel ik juist koos voor het kind dat al lang op een sponsor zat te wachten, begrijp ik dat Red een Kind deze keuze maakt. Juist omdat alle kinderen gezien moeten worden, ongeacht geslacht, kleur of herkomst.”
Simpel online
Paella heeft onlangs haar eerste brief gekregen. “Die schrijf ik heel simpel online, via de site van Red een Kind. Ik vertel wat over mijn kinderen en kleinkinderen en stuur een paar foto’s.” Dat schrijven doet Jeanette er niet zomaar even bij; ze probeert maandelijks te schrijven. “Ik wil de kinderen die ik sponsor door mijn brieven echt zien en ze vertellen dat Jezus van ze houdt. Maar ik schrijf ook gewoon over het weer, over onze hond en in de winter stuur ik een leuke sneeuwfoto. Bijna altijd stuur ik een Bijbeltekst mee, en natuurlijk vraag ik hoe het met hen gaat. Dan vraag ik om gebedspunten, en soms vraag ik of ze ook voor mij willen bidden.” Jeanette vertelt dat ze hierdoor een persoonlijk contact opbouwt en dat het haar leven verrijkt: “Het gebeurt dat een brief me raakt en ik emotioneel word, en eigenlijk krijg ik er altijd een lach van op mijn gezicht.”
De correspondentie met Jean de Dieu is met de afronding van het sponsorprogramma tot een einde gekomen. “We blijven voor hem bidden”, vertelt Jeanette enthousiast. “We bidden dagelijks voor onze eigen kinderen, kleinkinderen, onze sponsorkinderen en voor de projecten. Dat is voor ons vanzelfsprekend. Ik geloof dat ik trouw kan blijven bidden doordat God het mogelijk maakt. Jezus is het licht en onze enige hoop in deze wereld. Mijn gebed is daarom dat ze dicht bij Jezus mogen blijven en dat is ook wat ik ze altijd schrijf: Jesus loves you and so do I.”